Zwiastun

Witam. :)

Pragnę Wam przedstawić zwiastun do „Oszukać przeznaczenie”. Nie jest wysokich lotów, gdyż robiłam go sama.:p

Nie wiem niestety kiedy pojawi się nowy rozdział, gdyż nie mam na niego jak na razie pomysłu. Postaram się jednak dodać go do końca wakacji.

To chyba wszystko. 

Pozdrawiam serdecznie! 

Rozdział 2 – Pierwszy dzień w szkole

W chwili gdy zastanawiasz się, czy kochasz kogoś,

przestajesz go kochać, już na zawsze.

~ Carlos Ruiz Zafon

[02.09.1999r.]

Następnego dnia rano obudziła mnie uśmiechnięta Astoria. Położyła się na moim łóżku i objęła mnie rękami.

— Hermiono. — Zaczęła ze skruchą. — Przepraszam za wczoraj.

Obróciłam twarz w jej stronę i westchnęłam. Chwilę obserwowałam ją spod przymrużonych oczu, po czym uśmiechnęłam się szeroko.

— Nie ma sprawy.

Rozdział 1 – Na peronie

Czy istnieje coś gorszego niż miłość brzydkiej kobiety?

Owszem – przyjaźń pięknej kobiety.

~ Albert Camus

[01.09.1999r.]

Szybkim krokiem przemierzałam dworzec King Cross. Byłam tak zła, że nie zwracałam większej uwagi na to, co dzieje się wokół mnie. Potrącałam innych ludzi, aby jak najszybciej znaleźć się na odpowiednim peronie.

Miniaturka – Jak spędza Dzień Matki Jane Granger?

Serdecznie dziękuję Eve Kathelin! Wierszyk, który znajduje się na końcu miniaturki, został napisany właśnie przez nią. Ewa, uratowałaś mi tyłek! Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję.

Prolog - Oszukać przeznaczenie

Kobiety bez towarzystwa mężczyzn — więdną, 

mężczyźni bez towarzystwa kobiet — głupieją 

~Antoni Czechow

Nazywam się Hermiona Granger…

Nie, jeszcze raz.

Nazywam się Hermiona Olsen i pragnę przedstawić wam moją historię.

Miniaturka - Kocham być z tobą

Kiedy to się zaczęło?

Wydaje mi się, że na szóstym roku w Hogwarcie. W trakcie wspólnego szlabanu, gdy miałam czas przyjrzeć się jego szlachetnym rysom twarzy, mięśniom zakrytym jedynie cienkim materiałem śnieżnobiałej koszuli. Gdy pierwszy raz zatopiłam się w jego błękitnych oczach uświadomiłam sobie jak intensywna jest ich barwa.

Miniaturka - Zabawa w chowanego

Wróciłem do domu, w którym jak zwykle powinna na mnie czekać Hermiona. Odkąd zamieszkaliśmy razem, zawsze czeka na mnie z obiadem. Wszedłem do środka, zdjąłem kurtkę i ruszyłem do kuchni, w której zwykle ją zastawałem. Tym razem jej nie było. Przeszedłem do jadalni, salonu, naszej sypialni i łazienki. Nigdzie jej nie było. Na komodzie znalazłem karteczkę, a na niej to dobrze znane mi pismo.

Znajdź mnie.